terug

MARKELO: Zaal de Haverkamp. Toneel “Een kus van een Rus”

Klucht van Ray Cooney, vertaling John Lanting. Toneelgroep

Rederijkerskamer Bilderdijk. Regie: Leonard Beuger.

Voorstelling 30 maart 2012

De klucht van de kus van de Rus

Wat een gek stuk Hoe kan je daar een serieus verhaal over schrijven.

De verbazing over de positieve publieksreactie was groot, maar het

is niet nieuw. Heel lang geleden zat Molière met hetzelfde probleem.

Hij kon tragedies schrijven als de beste maar daar kon je de mensen

niet warm voor krijgen. Pas toen hij een paar kluchten had geproduceerd

trok hij de aandacht en het publiek was opgetogen. Bilderdijk anno 2012

moest kennelijk ook zo’n ervaring hebben en royaal in de publieke

belangstelling komen. Jaren is het niet zo vol geweest. Een mooie

ervaring voor deze Markelose toneelgroep die in het verleden schitterende

toneelstukken heeft gespeeld, maar dan wel voor een handjevol echt

geïnteresseerden. Ook regisseur Beuger die aan het werk is met een

Gogol bewerking was verbaasd over het succes van deze klucht. Nooit

eerder is de scheiding tussen de mensen die het mooi vonden en die

er niets aan vonden zo groot geweest.

In ieder geval heeft Bilderdijk met haar spelgroep een compliment verdiend

om deze klus te kunnen klaren. Ze speelden met volle overgave en hebben

niets nagelaten om er een succes van te maken. Een schitterend decor,

goede belichting en uitstekende verstaanbaarheid en bijzondere kleding

maakten het tot een zeer bijzondere voorstelling. Anders bijzonder dan

bijvoorbeeld het Kamertje van enkele jaren geleden maar dat was ook

heel ander genre. In mijn jonge jaren heb ik veel voorstellingen van het

theater van de lach mee mogen maken. Kluchtwerk van de bovenste plank

natuurlijk maar wel met een andere interpretatie dan deze Bilderdijk klucht.

Ik kan me herinneren dat de groep van John Lanting rust uitstraalde, rust waar

juist de effecten veel opvielen. Het verhaal was meestal niet meer dan een soort

klerenhanger waar je alles aan kon ophangen en het dan snel weer vergeten.

Met andere woorden het verhaal had geen wezenlijke betekenis. En het spel

leek zo gemakkelijk, zo ontspannen en de humor sloeg wel in als een bom.

Dat verrassingseffect moesten we missen bij deze Bilderdijk uitvoering.

Klucht lijkt zo gemakkelijk, maar dat moeten we maar vergeten ondanks

het succes. De volgende opdracht zal geen klucht zijn, dat kan wellicht

over een jaar of twintig wel weer

PAUL DE JONG.